2023.09.20 Opwindende (ワクワク) Somer
To read this newsletter from Carina in English, please scroll down.
“Wanneer is die beste tyd om Japan te besoek?”, vra jy dalk. Beslis nie in die somer nie! Japannese somers is soos ’n wet sauna – vir 24 uur wurg jy met ’n sopnat kombers om jou. In die middel van die somer is jou energie en jou emosies in flarde. En wat ookal oorbly van jou word deur sonbesies se konstante skreeuery deurboor.
Gelukkig het meeste huise wel lugverkoelers. Wel, behalwe vir Noord-Japan, waarheen mense in die verlede probeer ontsnap het, omdat dit gewoonlik daar koeler behoort te wees. Maar hierdie jaar, in ’n vreemde wenteling, was die noorde van Japan warmer as Kobe. En die noorde van Japan is presies waar ons onsself bevind het vir ons jaarlikse verlof – in ’n hut sonder ’n plafon, insulasie, of lugverkoeling. Swetend, en ek is jammer om te erken, maar vol klagtes. Ons was uiters suksesvol in beide die sweet en die klaery.
Maar dink gou vir ’n oomblik hoe die hemele die wonders van God verkondig. Ek wil graag vir julle vertel hoe hierdie warm somer vertel het van ’n God wat aktief en vol genade besig is hier in ons midde.
As jy al ooit gesukkel het met slapeloosheid, weet jy baie goed dat in die middel van die nag elke liewe gedagte na hopeloosheid en wanhoop lei. Net so is dit in die middel van die somer. Maar soos die donker nag plek maak vir ’n ligter skynsel, selfs nog lank voor sonsopkoms, so kom hoop ook terug. En dit is presies hoe dit is in September.
Dit is ook so hier by ons, aan die begin van September 2023 in Kobe, Japan.
Ons is nie in die middel van donkerte en wanhoop nie – dit is reeds deurleef deur Jesus in sy donkerste uur aan die kruis. Selfs al is ons moeg, of twyfelend, of bekommerd oor ons werk hier of ons kinders of ons ouers, is die lig van hoop, wat soms baie dof is, tog sigbaar. Soek net daarvoor.
Ek vind dit hier vandag, op ’n September middag waarin herfs amper hoorbaar raak …
Ons Waku Waku (‘opwindende’) Somerweek het met ’n tifoon begin en met ’n donderstorm ge-eindig. Ten spyte hiervan het daar soveel mense vir die eerste keer opgedaag. In besige Japan waar kerke soms net ge-assosieer word met ’n fancy Westerse troue, is dit opsigself ’n wonderwerk. Maar die grootste seën vir my is wanneer ’n hele familie opdaag met wie ons al ’n lang pad in Japan stap. As enige iemand probeer om bekeerlinge in Japan te tel, is algebra totaal en al onnodig (m.a.w. mense kom nie hier in groot getalle tot bekering nie). Maar indien jy die Heilige Gees se werk probeer peil – soms deur baie lang en geduldige verhoudings; en somtyds deur ‘n skynbare toevalligheid – sal Japan jou ’n hoofpyn gee.
Ons sien God se hoop in ons broers en susters in Christus hier in Japan. In Japanese predikante wat in Boedhistiese/Shintoïstiese huise groot geword het, maar wat nou ’n beter verstaan as ons het van (Gereformeerde) teologie. Predikante wat baie hard werk in klein gemeentetjies met baie beperkte hulpbronne. Ons is ook dankbaar vir Jovald en Cora, ’n paartjie wat elke Sondag al die pad van Himeji vir amper ’n uur reis na ons kerk om saam deel te neem aan getuienis geleenthede, asook om die gemeente aktief te ondersteun en te bemoedig.
Intussen is my ouerwordende ouers in Niihama (Shikoku) aan die werk. Baie mense het baie getwyfel oor hulle koms na Japan. Hierdie is hulle eie storie om te vertel, maar net deur maaltye voor te berei vir Sondae, om families te nooi, en deur te preek, kan ek duidelik sien dat die klein kerkie diep bemoedig word. En ook hoe familielede van die lidmate bereid is om nou uit eie wil kerk toe te kom.
“Hoeveel mense het julle die jaar na Jesus gelei? of “Vertel ons meer oor evangelisasie in Japan,” is vrae wat gereeld van die buiteland kom. Hierdie vrae is natuurlik relevant aangesien dit ook binne Japan gevra word.
Stéphan het pas ’n twee-dag kamp vir ’n groep Japanese jong Christene (universiteit studente) gelei. Hulle het hom gevra om oor evangelisasie te praat. Gedurende ons somervakansie het ek en Stéphan breedvoerig oor evangelisasie en/in Japan gesels. Dis immers hoekom ons hier in Japan is, nie waar nie? Na deeglike voorbereiding en gesels is hierdie (deel van) die basiese boodskap wat Stéphan gedeel het:
Eerstens, jy wat die Goeie Nuus wil deel, soek eers na God met jou hele hart. Groei in jou verhouding met hom te midde van al die moeilike uitdagings van besig-wees en al die verskillende dinge wat jou aandag aflei. Laat God in die eerste plek toe om jou eie hart te ‘evangeliseer’ sodat jy saam met Paulus met integriteit kan verklaar, “Vir my is om te lewe Christus, en om te sterwe wins. Die enigste rede hoekom ek lewe kies is omdat ek ’n boodskap van hoop met jou wil deel, deur my hele lewe.” (Natuurlik het nie een van ons hierdie doelwit al bereik nie. Dit bly ’n daaglikse oorgawe en groeiproses in ons geloofslewe).
Maar dit is ook die liefde van Christus wat jou behoort te dring. Die doel is nie om mense te bekeer nie. Die uiteindelike doel is om die wat verlore is sonder God, lief te hê. Dissipelskap is ’n geduldige verhouding van liefde en ’n diep en intieme vertroue dat die Heilige Gees wel deure sal oopmaak. Dit is ’n lewe van aanhoudende gebed – in die eerste plek vir ’n verandering van jou eie hart; en dan dat die Heilige Gees jou sal lei in elke woord en in elke interaksie. Dit is regtig net God wat iemand se hart kan verander.
Japan was nog nooit ’n maklike land om in te leef nie. Soveel dinge voel vir my totaal en al onmoontlik. Maar presies daar werk God in ons lewens. “Wees stil en weet, ek is God.” Die Afrikaanse vertaling fokus op geduld. Om te wag. Om God in alles te erken. ’n Direkte vertaling van die Japannese Bybel voeg nog meer betekenis toe tot die baie bekende woorde: 力を捨て、知れ。私は神。Letterlik vertaal: “Gooi jou krag weg. Besef/Weet dat ek God is.” (uit Psalm 46)
God werk hier ten spyte van ons desperate pogings om in ons eie krag te probeer werk. Bid asseblief vir ons persoonlike verhoudings met God – ons wil al hoe meer groei in liefde sodat God se liefde ons dan ook meer sal dring na ander. Ons wil in wysheid en vertroue groei sodat ons met kalmte en rustigheid in ons eie huise en omgewing kan werk – soos wat ons uitstap in geloof, so wil ons ook terselftertyd wag in Hom. Terwyl ons altyd vasklou in die hoop wat daar in Christus is.
Baie dankie vir jou ondersteuning en omgee.
Carina (ook namens Stéphan en gesin)
When should you visit Japan, you ask? I strongly suggest not during summer.
Japanese summers are like a sauna – 24 hours of being wrapped in a stifling, soaked blanket. In the middle of summer your energy and your emotions are in shreds. And what is left is pierced by cicadas’ constant screeching. Fortunately, most houses have air conditioners. Well, except for the north of Japan to which people traditionally escaped. But this year, in a strange twist of events, the north of Japan was at times hotter than Kobe. And that was exactly where we spent our annual holiday – a cabin without ceiling, insulation or air conditioning. Sweating, and sorry to say, complaining. We did both fairly well.
But do you recall how the heavens declare the glory of God. Let me tell you how this hot summer is talking about a God who is actively and mercifully at work, right here.
As those who ever suffered from insomnia can testify, in the middle of the night every single thought leads to hopelessness and despair. So it is in the middle of summer. But as the black night gives way to a blue hue, even when the sun is still far from rising, some hope returns. This is what it is like in September.
And so it is for us here at the beginning of September 2023, in Kobe, Japan.
We are not in the middle of darkness or despair – that has already happened through Jesus’ darkest hour on the cross. Even though we might be tired, or doubting, or worrying about our ministry or our children or our parents, the (sometimes dim) light of hope is discernible. Look for it.
Here is where I see it today on a September afternoon, on which autumn is almost audible …
Our Waku Waku （ワクワク = exciting）summer week started with a typhoon and ended with an unprecedented thunderstorm. Even so, we were so surprised at people showing up for the first time, which in busy Japan where churches are generally associated with fashionable western weddings, is a miracle. But the greatest blessing is when a whole family shows up with whom we have come a long way. If anybody is counting the number of conversions in Japan it’s pretty elementary – no algebra needed (i.e. people don’t convert to Christianity here in droves). But if you try to calculate how the Holy Spirit works, sometimes through long and patient relationships, and sometimes through a seemingly chance event, Japan is where you will be mystified.
We see God’s hope in our brothers and sisters in Christ here in Japan. Japanese pastors who grew up in Buddhist/Shinto homes, but who now have a better knowledge and grasp than us of (reformed) theology. Who work tirelessly in their small congregations with limited resources. We are also so thankful for Jovald and Cora, a couple travelling every Sunday from Himeji for almost an hour to worship with us, to be part of Christian witness in the community, and who is actively encouraging and supporting Kita Kobe congregation.
In the meantime, my aging parents are working in Niihama (Shikoku). Many people questioned the feasibility of this project. This is their story to tell, but just by preparing meals on Sundays and inviting families, and of course preaching, I see how church members are encouraged. How relatives of these faithful are willing to come to church for the first time. “How many people have come to Christ this year through your work in Japan?” or “Tell us about evangelism in Japan,” people from outside of Japan are asking. This seems to be a very relevant question since this is what people inside Japan are also asking.
Stéphan just finished leading a group of Japanese young Christians (university students) during a two day camp. They asked him to talk about evangelism in Japan. During our summer holiday Stéphan and I talk about evangelism in Japan extensively. After all this is why we are here in Japan, isn’t it? After reading and talking intensely about this topic, Stéphan basically shared the following message:
First, you who want to share the Gospel, seek God with all your heart. Grow in your relationship amidst the intense challenges of constant busyness and distractions. Allow God to ‘evangelize’ your own heart so that you can say with Paul, “For me to live is Christ and to die is gain and the only reason why I choose to live is to share the gospel with you – through my whole life.” (Of course not one of us has arrived at this – it stays a daily surrendering to God.)
But it is always the love of Christ that should compel us. The end is not converting souls. The end is loving somebody who is lost without God. Discipling is a patient relationship of love and a deep, intimate reliance on the Holy Spirit to open doors. A life of constant prayer, in the first place for you to get closer to God and then for the Holy Spirit to lead you. Because it is only God who can transform a person’s heart.
Japan has never been an easy country to live in. For me so many things feel impossible. But this is where God is working in our lives. “Be still and know that I am God.” The English translation implies patience. Waiting. Recognizing God in everything. A direct translation of the Japanese Bible adds more layers to this well-known words: 力を捨て、知れ。私は神。Directly translated as “Throw away your strength. Know I am God.” (Psalm 46)
God is at work here, despite our most desperate efforts to do this in our strength. Please pray for our personal walk with God, we want to grow in love so that God’s love can compel us more and more. We want to grow in wisdom and trust so that we can live lives of quiet stillness in our homes and in our neighborhood, waiting for God, as we are stepping out in faith. Holding fast to the hope that is in Christ.
Thank you for your support and care.
Carina (also on behalf of Stéphan and family)
SAKE vir GEBED
Dank die Here saam met ons vir:
* Gereelde, bemoedigende kontak met en terugvoer aan ondersteuners wat vir ons omgee en sorg.
* ‘n Geseënde kamp vir studente verlede week in Osaka en goeie interaksies/preekbeurte by RCJ Tokushima en RCJ Tokushima-Wes gemeentes die afgelope naweek.
* KRTS studente se twee maande internskappe/bedieninge in verskillende gemeentes landwyd.
Vra vir die Here se leiding en sorg met:
* Ons gesondheid en balans t.m.v. voltydse tuisonderrig, omgee vir mense in ons gemeente, dag-tot-dag huistake en werkslading, opkomende kampe en interaksies ens.
* De Wets se bediening in Niihama: vir krag, leiding van die Heilige Gees en vrug op al hulle interaksies deur gasvryheid en vriendskappe in die gemeenskap.
* Betekenisvolle opleiding van jongmense vir diakonale studietoer na Suid-Afrika in 2024.
