Laat ons asseblief vir julle ‘n VENSTER OP JAPAN wees
Tobie en Annalie De Wet in Kobe, saam met jarelange Japannese vriende
Liewe Vriende en Voorbidders,
Vandag (Maandag 17 September) is presies 3 weke van ons 12 weke (3 maande) in Japan verby…
Die skok en teleurstelling met ons visums en die “verbod” om aan enige “godsdienstige aktiwiteite” deel te neem is min of meer verwerk, die uitmergende hitte van die somer is min of meer verby en Annalie se vreemde maagaandoening ook baie beter. Die afgelope drie weke was tog vir ons ‘n mooi, positiewe en vrugbare tyd saam met ons kinders en kleinkinders en saam met ons Japannese broers en susters.
Gister (Sondag) het ons hier by die plaaslike gemeente van Kita-Kobe (waar Carina lidmaat is) geluister na ‘n uitstekende preek deur die plaaslike leraar uit Handelinge 2 oor die kenmerke van ‘n Geesvervulde gemeente. In diepte vers-vir-vers Skrifuitleg met inspirerende toepassing. Ons is opgewonde oor die “nuwe” leraar, ds Nezu (die vorige een het so pas afgetree), sy mooi nederige gesindheid en sy deeglike voorbereiding en uitstekende Skrifuitleg.
More (Dinsdag) het ek en Annalie ‘n belangrike ete-afspraak by Osaka stasie (ongeveer 1 uur 30 minute per bus en trein van hier) met twee vriende uit Fukuoka, Kyushu (die Suid Eiland waar ons destyds 7 jaar gewoon en gewerk het), beide nie-Christene.
Ons is dankbaar om hier te wees en waardeer almal se belangstelling en gebede. Ons bly diep bewus daarvan dat ons hier is as gestuurdes en verteenwoordigers van Missie Japan en ons kerk in SA. Daarom kyk ons vorentoe na die res van ons tyd in Japan en vra onsself die vraag: Wat is ons rol gedurende hierdie tydperk?
Natuurlik, soos reeds duidelik beklemtoon is, is dit om te fokus op “sendelinge-versorging” van ons eie sendeling-kinders. Dit is ons groot voorreg en vreugde! Daaroor skryf Stéphan:
“Ons glo dat dinge nie toevallig so uitgewerk het rakende die visum kwessie nie. Die Here se beskikking was anders as wat ons almal verwag het, maar dis goed so. Nou is daar meer geleenthede vir ons en (pa) Tobie en (ma) Annalie om mekaar se teenwoordigheid rustiger te beleef. Hulle hier-wees is nou op ’n dieper vlak bemoedigend, want hulle self kry ook kans om minder te skarrel, en meer bloot net te ‘wees by ons’. Soos min (of eerder waarskynlik geen) ander mense het hulle nou opnuut vir ons iets van die vleesgeworde Woord kom word. Al is dit net vir ’n tydjie, gee dit ons nuwe krag en bring dit troos, waarvoor ons uiters dankbaar is!”
Verder op ons program is betrokkenheid by die plaaslike gemeente (waar Carina lidmaat is), en by die Kweekskool (daaglikse bidure en “chapel-“dienste) en besoeke aan enkele ander gemeentes (Tokushima, Okayama, Otsu en Takarazuka). Terselfdertyd wil ons graag ‘n VENSTER wees waardeur julle saam met ons hier na Japan kan kyk en saam kan bid.
Buiten vir die wonderlike voorreg om in hierdie pragtige land en tussen hierdie besondere nasie, vir wie ons soveel bewondering en waardering het, te kan wees, saam met ons kinders en klein-kinders kwantiteit en kwaliteit tyd deur te bring en hulle te geniet, en Sondae eredienste in verskillende gemeentes te kan bywoon en opnuut die gemeenskap van ons Japannese broers en susters te smaak, wil ons graag vir julle ‘n “venster” wees op Japan aan die anderkant van die aardbol, die kerk in Japan en op ons sendelinge sodat julle dalk meer konkreet saam met ons kan bid vir.
1) die mense van Japan, die miljoene rondom ons wat totaal buite die kerk en sonder enige kennis van die evangelie van Jesus Christus is (99+% van die 127 miljoen), vir mense en harte wat hul geestelike behoefte en nood sal begin besef, ervaar en begin soek na die Waarheid, na die “sin” en “doel” van hul bestaan en lewe op aarde, na ware geestelike vervulling, na die Enigste Bron daarvan, die lewende God, ons Skepper-Vader en Jesus Christus, ons enigste Verlosser-Here. Kom bid saam vir die soewereine werk van die Heilige Gees (“Die wind waai waar hy wil…”) in hierdie land en tussen hierdie mense;
2) die Kerk van Japan, die klein groepie Christen-gelowiges, die klein gemeentetjies (van gemiddeld 30 lidmate) verspreid oor die hele land, ons broers en susters, vir geestelike herlewing, dat hulle, toegerus en vol van die Heilige Gees kragtige getuies van Christus sal wees teenoor hul nie-Christen gesinne, families, vriende, bure, kollegas, land. Kom bid saam vir hierdie klein minderheid Christen-gelowiges in ‘n oorweldigende nie-Christelike samelewing met soveel fisiese, sosiale en geestelike struikelblokke en uitdagings;
3) ons sendelinge (Missie Japan sendelinge: Die van der Watt-gesin, die Olivier-gesin en die Du Rands op pad na Japan, asook die honderde ander sendelinge) wat daagliks woon en werk in hierdie veel-eisende samelewing, moeilike taal, vreemde kultuur, geslote volk gebonde deur hul godsdientige tradisies en materialisme. Kom bid saam vir ‘n intieme verhouding en onafgebroke wandel met die lewende Here Jesus, ‘n Geesvervulde lewe, ‘n groeiende roepings-besef, daaglikse selfverloenende gehoorsaamheid gedronge deur die liefde van Christus, bonatuurlike krag tot geduldige volharding te midde van soveel struikelblokke en teleurstellings (meestal deur gebrek aan sigbare vrug) en uitdagings, biddende en vaste vertroue op God en sy Gees om hulle te gebruik in die saai van die saad van sy Woord en om op Sy tyd die vrug te gebied.
Ons sal dus graag iets meer van die lewe en bediening van Stephan en Carina vertel en sporadies van die gemeentes, leraars, lidmate en kweekskool studente aan julle voorstel met die oog op meer gefokusde voorbidding.
Groete in Christus
Tobie en Annalie (uit Kobe, Japan)
Die onderstaande is slegs vir diegene wat belangstel om bietjie verder en dieper te lees en te verstaan oor SENDING en/of EVANGELISASIE in Japan “BINNE en/of BUITE” die kerk.
‘n Goeie vriend vra, veral ook na aanleiding van die “verbod” van die Japannese Immigrasie dat ons nie met ons “toeriste visum” aan enige amptelike godsdienstige aktiwitiete mag deelneem nie, oor sending- en evangelisasiewerk in Japan “binne die kerk” en/of “buite die kerk,” wat is prakties moontlik en toelaatbaar en hoe dit ons raak.
Ek probeer soos volg verduidelik:
Die vraag / opmerking oor sendingwerk (evangelisasie…) “binne en/of buite die kerk,” en wat is prakties moontlik, is ‘n belangrike vraag en om daaroor te dink en te gesels is goed vir onsself en vir ander om sendingwerk veral ook in ‘n land soos Japan beter te verstaan en beter te kan bid.
‘n Mens sou eerstens wou reageer en beklemtoon dat evangelisasie-werk eintlik meer buite die kerk as binne die kerk moet gebeur. Eintlik behoort diegene wat reeds “buite die kerk” ge-evangeliseerd is, nou “binne die kerk” geestelik opgebou en toegerus te word vir hulle evangelisasie-werk “buite die kerk.” Soos seker in meeste sendingvelde werk dit egter nie so eenvoudig nie.
Sending- en/of evangelisasiewerk buite die kerk
Baie van ons is goed vertroud met sendingwerk in Israel onder die Jode. Mens kan ook kyk na sending in Moslemlande. Onsself het ook gewoon en gewerk tussen Moslems in PE. Ons het sendeling-kollegas, goeie vriende wat in Basra, Iraq onder Marsh Arabiere sendingwerk doen. Hulle werk basies “buite die kerk” dmv ‘n amper “sekulere diensorganisasie” en fokus op praktiese dienswerk en suiwer “vriendskap evangelisasie” met die klem op konkrete projekte van liefdesdiens en verhoudings- en vertroue bou.
Geleenthede om die evangelie “buite die kerk” direk in woord oor te dra is baie beperk en neem dikwels baie lank voordat dit gedoen kan word en dan met baie groot versigtigheid en sensitiwiteit. Nie noodwendig uit vrees vir jou eie lewe nie, maar uit vrees dat jy deure en harte eens en vir altyd mag toemaak eerder as “sagmaak.”
Dit is “harde” langtermyn sending/evangelisasie, dikwels met weinig onmiddelike of korttermyn sigbare vrug, wat geweldige geloofsvolharding, daaglikse selfverloening en baie gebed sowel as baie morele, geestelike en gebeds ondersteuning van Stuurders en Ondersteuners vra om nie moedeloos te word en op te gee nie. Dit is ook baie waar van sendingwerk in Japan.
Alhoewel ons in Japan volkome godsdiensvryheid geniet, geld dieselfde beginsel ook hier. Hier is die klem hoofsaaklik (uitsluitlik?) op”vriendskapevangelisasie” en verhoudinge bou.
Vir praktiese dienswerk gerig op Japannese se fisiese en materiele nood, soos in tweede en derde werelde (Iraq, Afrika, ander Asiatiese lande ens.) met duisende konkrete fisiese en materiele nood, is hier in Japan egter weinig, indien enige moontlikhede. Japan is in die volste sin van die woord ‘n Eerste Wereld land en nasie met bitter min sigbare fisiese behoeftes (behalwe natuurlik wanneer `n skielike ramp Japan tref, soos die tsunami van 2011, die groot Kumamoto aardbewings van 2016 en die groot reens en vloede van vanjaar). Normaalweg is Evangelisasie uit en uit eenvoudig die maak en bou van vriendskapverhoudinge en vertroue.
Selfs dit is nie so eenvoudig in Japan nie. Hier is wel volkome godsdiensvryheid, maar die Japannese kultuur, goddienstige agtergrond (godsdiens, kultuur en nasionaliteit/Japannese identiteit is in-een gemeng), Japannese samelewing, lewenswyse, Japannese se vol program elke dag van die week, hulle geslotenheid, psigiese ingesteldheid teenoor enigiets van buite, absolute klem op uniformiteit (almal moet dieselfde dink en doen en andersheid is ‘n euwel: “Die spyker wat uitsteek moet ingeslaan word!”) ens. ens. maak selfs vriendskap evangelisasie (om by mense uit te kom en goeie verhoudinge te bou) baie-baie moeilik en tydsaam. Toe ons in 1974 die eerste keer in Japan gekom het, is aan ons vertel: “In Japan there are walls everywhere, walls around the houses en walls around people`s minds…”
Japan word, met reg, genoem “die begraafplaas van sendelinge.” Die talle mure is net eenvoudig te hoog en te dik. Baie gee eenvoudig moed op en wyk uit na “makliker,” oper (toegankliker) en “meer vrugbare” sendingvelde, of gaan “huis toe.”
Sending- en/of evangelisasie binne die kerk
Dit is ons ondervinding dat werklike direkte evangelisasie eintlik eers “binne die kerk” gedoen word wat Japan betref. Buite die kerk bou ons verhoudinge en leef ons die lewe van Christene sodat ons vriende mettertyd agterkom ons (die Christene) het dalk iets wat hulle nie het nie. Ons nooi ons vriende gereeld uit na spesiale evangelisasiebyeenkomste “binne die Kerk” waar hulle iets van die gemeenskap van gelowiges, onderlinge liefde en warmte, die positiewe atmosfeer van die kerk ervaar, en ook blootgestel word aan die verkondiging van die Woord.
Vir ‘n baie lang tyd verstaan hulle weining van die inhoud van die prediking en is dit dalk meer die onderlinge verhoudinge wat hulle aantrek en weer laat kom. Wanneer hul belangstelling egter geprikkel is, word hulle uitgenooi om ‘n persoon-tot-persoon Bybelstudie te doen. Dit kan natuurlik normaalweg lank neem voordat so ‘n persoon gereed en bereid is om gedoop te word. Doop is ‘n geweldige groot stap vir ‘n Japannees met talle verreikende implikasies vir hom in sy gesin. Aan die anderkant is selfs die doop eintlik maar die eerste stap tot ‘n lang pad van dissipelmaking….
Binne of buite die Kerk?
Wat is die implikasies van bogenoemde vir ons drie maande in Japan met die verbod om by praktiese sendingwerk betrokke te wees veral dan binne die kerk met Woordbediening?
1) My persoonlike bediening in Japan was veral Woordbediening en daarvoor het ons ook hierdie keer gekom (‘n Hele program van prediking elke Sondag in verskillende gemeentes). Woordbediening was en is basies toegespits op die Christene om hulle in hul geloof te versterk, maar die hoogtepunt elke keer was en is wanneer in ‘n erediens ‘n nie-Christen (uitgenooi deur onsself, of aangemoedig deur ‘n Christen-vriend, of om’n ander rede) die kerk binnekom, soms selfs vir die heel eerste keer in sy/haar lewe, en aan die Woord blootgestel word.
Hopelik kry ek hierdie keer af en toe geleenthede om “binne die kerk” wel in ‘n groeteboodskap ook my persoonlike getuienis te lewer wat dalk vir ‘n “soeker” iets kan beteken. Daarvoor bid ons. Hier het elke saadjie, klein of groot, elke geleentheid, hoe gering ook al, ewigheids betekenis.
2) Ons beplande besoeke aan gemeentes was eintlik meer om ons broers en susters te bemoedig en te versterk, al is dit dan net om hulle te verseker dat ons hulle nie vergeet het nie en dat die Kerk in SA vir hulle bid. Dit as sodanig is natuurlik vir hierdie Japannese Christene van groot waarde, omdat die gemeentes bitter klein is en Christene baie ge-isoleerd is. Ons is dikwels in die verlede bemoedig deur die Japannese kerk met die woorde: “Net jul teenwoordigheid is al genoeg…” Hier by die Kweekskool waar ons bly, neem ons aan sommige Kweekskool aktiwiteite deel waar ons ook met die teologiese studente (toekomstige leraars) ontmoet en vir hulle kan bemoedig.
3) Vriendskap evangelisasie was in ons 20-plus jare ‘n integrale deel van ons “buite die kerk” bediening deur bv. Engelse klasse te gee, mense vir Kersfees en ander geleenthede na ons huis te nooi, goeie verhoudinge te bou en dan sulke mense dikwels na spesiale evangelisasie dienste “binne die kerk” uit te nooi. Met die groot tsunamie van 2011 was ons egter wel ook (vir die heel eerste keer van ons werk in Japan) intens betrokke “buite die kerk” by praktiese en konkrete “liefdesdiens” in die vorm hande arbeid van huise help skoonmaak ens.
NB: Vir vriendskap evangelisasie is permanente langtermyn woon onder mense absoluut noodsaaklik (Destyds toe ons in ‘n plek begin werk het, is die betekenisvolle vraag aan ons gestel: “Hoe lank beplan julle om hier te bly?” ‘n Opmerking wat bedoel dat indien julle julle nie langtermyn hier tussen ons vestig nie, kan ons julle nie regtig leer ken, vertrou en waag om op jul boodskap te reageer nie….). Dit is wat voltydse sendelinge kan en MOET doen. Daaroor is ons baie realisties. Ons kan maar net ons sendelinge en die kerk se hande probeer versterk op ‘n baie geringe manier gedurende ‘n kort tydjie hier. Dit geld natuurlik basies vir alle korttermyn uitreike.
Wat ons wel reeds beleef het, is dat van ons nie-Christen vriende van vorige jare reeds met ons gekontak het en ons besoek het en/of wil besoek. Dit bied verdere geleenthede om “buite die kerk” uit te reik en voort te gaan om saadjies te saai en nat te maak.
4) Soos, a.g.v. die visum-verbod, besluit is dat ons ons moet toespits op “sendelinge-versorging,” beskou ons hierdie eksklusiewe taak gladnie as gering nie. Inteendeel, dit is ‘n uiters nodige en noodsaaklike deel van die kerk se sendingtaak, naamlik om die sendelinge wat ons uitstuur, teen geweldige finansiele koste en fisiese opofferings, gereeld en deeglik te versorg op alle moontlike maniere —- gebed, finansies, besoeke, praktiese hulp en bystand, berading, bemoediging, ens. ens. —- om te verseker dat hulle nie ook net nog ‘n sendeling-“ongeval” word nie.
Ons het self destyds ons eie veral geestelike en emosionele behoefte aan sulke versorging akuut ervaar (en gemis) en ons sien dit nou opnuut in die lewens van ons sendeling-kinders. Ons hoor en lees dit ook gereeld van ander sendelinge.
Ons leef in ‘n tyd van buitengewone uiterstes. In Suid-Afrika is daar plekke (soos Fraserburg) wat onlangs binne een hele jaar minder as 100mm reën gekry het. In die afgelope 11 dae het 1687mm neergestort in ‘n dorp (Motoyama) in Japan! Dié stortvloed het sedert Vrydag op baie plekke riviere laat oorstroom. Die skade en verlies is oorweldigend!
In die kort nuusflits gee ek die nuutste kernfeite deur, en vra elkeen wat dit lees om asseblief in hierdie tyd te bid vir Japan. Kliek ook hier (of hier onder) om ‘n kort video te sien, wat gisteraand (8 Julie) se TV nuus opsom.
73 mense is dood, 63 vermis, honderde wag nog om gered te word
2310 mense is tot dusver gered deur reddingspanne (met helikopters, bote ens.)
Reuse skade aan huise, paaie, brûe en infrastruktuur a.g.v. vloede, modderstortings
1.2 miljoen mense het hulle huise ontruim in die proses
Een plek (in Gifu provinsie) het 987mm reën gekry binne 5 dae
Die grootste verliese is gely in 3 provinsies, nl. Okayama, Hiroshima en Ehime
Gister het ek gepreek by RCJ Okayama-Wes gemeente. Een lidmaat, mnr. O se huis is net-net nie oorstroom nie, maar die buurt waarin hy woon is heeltemal onder water. Hy het ‘n boodskap vir ons gestuur, terwyl ons in die kerk was en vir hom/hulle gebid het: “Baie dankie vir julle omgee. Ek is veilig. Die noodreddingspan het ons (huis) ook uiteindelik bereik. Een persoon is sopas deur die helikopter gered. Baie mense uit die omgewing is vasgevang in noodskuiling sentrums. Dié wat wel by hulle huise kan uitkom, is heeltemal verdwaas deur die oorweldigende modder wat hulle huise deurspoel het. Ander kon wel by naburige dorpe uitkom vir hulp en lewensmiddele – soos minstens water. Baie bejaardes woon hier. As die watervlak nie sak nie, kan ons niks doen nie. Bid asb. vir die bewaring van mense hier se lewens en gesondheid.” Baie dankie vir jou meelewing en gebede hierin. In Christus, Stéphan NS: ons is geleë op ‘n hoër gebied buite Kobe, en het geen skade gely nie. Ons kantore by die kweekskool het baie amper oorstroom, maar ons kon gelukkig voorsorg tref.
GEBEDSVERSOEKE:
1) Dankbaar dat ons self veilig en ongeskonde is.
2) Bid vir ons broers en susters in die geaffekteerde gebiede.
3) Bid vir die duisende mense wat diep geraak is deur verwoesting en verlies.
4) Bid vir soveel wat geliefdes verloor het en getraumatiseer is.
5) Bid vir fisiese hulp vir mense wat beseer is en baie verloor het.
6) Bid vir die heropbou-proses wat baie jare gaan neem.
7) Bid vir die rol en getuienis van die kerk in hierdie tyd.
Gegroet uit ‘n snikheet en sopnat Kobe. Dis reënseisoen in Japan en dag-vir-dag toenemend bedompig. Saam met emmers sweet wat aftap, val groter emmers reën. Laasweek het hier meer as 100mm binne een uur neergestort naby ons. Dié week word 300-400mm vir die omgewing voorspel.
Dis ook die laaste dae vir rys plant. Nou die dag het ‘n rysboer naby ons huis sy laaste land se rys geplant: sonder ‘n trekker, elke plant, een-vir-een, met die hand. Onkonvensioneel, dog diep seremonieel, geduldig en gevul met passie vir sy lewensroeping! Verrassende bemoediging Dit het my laat dink aan die realiteit van getuienis-werk in Japan. Om die evangelie hiér te deel, vat tyd. En dis haas onmoontlik sonder ‘n een-tot-een verhouding van wedersydse vertroue en leerbaarheid. Behalwe natuurlik as die Heilige Gees – soos dikwels die geval is – onverwags ons afgemete verwagtinge en pasklaar skemas verreweg oorstyg. Só het ek dit weer gister (1 Julie) beleef in Okayama, waar ek ‘n boodskap uit die Woord kon deel. Ná die erediens ontmoet ek ‘n vrou, vir die eerste keer … of so het ek gedink. Sy deel met my dat sy met diep emosie na die boodskap geluister het. Toe ek uitvra, verduidelik sy dat sy daardeur herinner is aan haar oorgawe aan God, amper drie jaar gelede. Groot was my verbasing toe sy onverwags voortgaan met: “Jy het kort voor dit ook hier gepreek. Die boodskap wat jy daardie dag gedeel het, het my oortuig om my lewe volledig aan God toe te wy. Nie lank daarna nie is ek gedoop, en sedertien aktief betrokke in die gemeente.” Ek was uit die veld geslaan van dankbare verrassing, want, al het ek en me. O nooit destyds persoonlik ontmoet nie, het sy die Lewende Woord ontmoet deur my stamelende en sukkelende woorde. En dieselfde refrein wat die afgelope 23 jaar op sleutelmomente my pad gekruis het, klink wéér helder op: “Verkondig die woord; hou daarmee vol, tydig en ontydig … bly jy in alle omstandighede nugter, verdra lyding, doen jou werk as verkondiger van die evangelie, voer al die pligte van jou bediening uit.” (uit 2 Tim 4:1-5). Hierdie teksgedeelte het die eerste keer in matriek in my hart weerklank gevind, en ‘n lewensroeping as bedienaar van die Woord het daar begin. Alle eer aan God!
RCJ Okayama-Wes gemeente ete, met Me. O in die middel (met blou hemp)
Op ‘n ander, nugter noot … oor die dood Die lewe is vlietend. Miskien is dit die onlangse aardbewings – wat ook ons huis twee weke geskud het – wat my opnuut aan my sterflikheid herinner het. En daarmee saam die afgelope twee maande se preekreeks by ons tuisgemeente. Waarin ons leraar herhaaldelik die sin van ons lewens in die skadu van ons onvermydelike dood, verhelder het. Punt is, ons dae is getel, en daarom is daar ook ‘n ander refrein uit Psalm 90:12 in my gedagtegang die afgelope tyd: “Leer ons ons dae so gebruik dat ons wysheid bekom.”
Carina het ook onlangs hieroor dieper nagedink en geskryf – uit ‘n Japannese invalshoek – lees dit gerus deur hier te kliek. Ons waardeer jou ondersteuning! Hou die spasie dop vir foto’s en meer nuus later in Julie en bid asb. saam vir die sake hieronder genoem. Vrede, Stéphan, Carina en gesin
GEBEDSVERSOEKE
DANK DIE HERE SAAM MET ONS VIR:
Sy leiding in die oorgawe wat me. O gemaak het, en vir sy genade op haar pad as jong Christen.
‘n Geseënde twee maande propvol geleenthede in die kerklike bediening en veel wyer.
Sewe studente wat pas gegradueer het by KRTS, waarvan ses voltyds in die kerklike bediening ingaan.
VRA SAAM MET ONS VIR SY SORG EN GENADE VIR:
Nuwe sendeling-kandidate, Elmar en Nadine Du Randt se werk om ondersteuning te werf vir hulle koms na Japan (DV Maart 2019).
Gys en Linda Olivier se lewe en werk by SEIWA Christenskool in Kochi – vir ‘n goeie rustyd tydens opkomende somervakansie.
Carina se tuisonderrig, eie taalstudie, dagtake, gasvryheids-bediening ens.
Stéphan se navorsing vir nuwe kurrikulum se opbou, en aanbiedings oor diakonale werk later vanjaar.
Sy besoeke aan RCJ gemeentes – Okayama en Kobe – vir preekbeurte (8 en 15 Mei) .
Sy boodskap by ‘n toerustings-byeenkoms vir lidmate van die RCJ Westelike Ring (6-7 Julie).
Click here for an English version of this newsletter
Groete uit Kobe, wat dag-vir-dag ontvou in ‘n lemmetjiegroen lente lushof.
Dit gaan goed met ons almal, opnuut bewus van die Here se sorg en ons totale afhanklikheid van Hom. Ons gebed is, “Leer ons ons dae so gebruik dat ons wysheid bekom.” (Psalm 90:12)
Die doel van die nuusflits is die deel van ‘n video (korter as 4 min)
Kliek op die rooi “play” knoppie hieronder.
Dis ‘n getuienis met die oog op Pinkster – ideaal vir gebruik in eredienste.
Baie dankie vir elkeen wat dit kan deel. Ons gebedsversoeke volg hieronder. Onthou ons asseblief in jou gebede.
Seën met Pinkster!
Stéphan, Carina en kinders
GEBEDSVERSOEKE
DANK DIE HERE SAAM MET ONS VIR:
‘n Geseënde Aprilmaand – die begin van ons akademiese jaar.
Baie sinvolle ontmoetings met allerlei gaste wat ons besoek het, o.a. uit SA en Rusland.
Agt nuwe studente wat goed aanpas en vorder by KRTS.
Sy leiding met die bekering van Hiromi (skuilnaam) vir wie ons lank gebid het.
VRA SAAM MET ONS VIR SY SORG EN GENADE VIR:
Hiromi se nuwe lewe as Christen, haar getuienis teenoor haar gesin.
Carina se gesondheid, tuisonderrig dagtake, gasvryheids-bediening ens.
Stéphan se klasgee, navorsing vir nuwe kurrikulum se opbou.
Sy besoeke aan Fukuoka en Osaka vir preekbeurte (13 en 27 Mei) .
Sy bywoning ‘n landswye byeenkoms van teologiese dosente (25-26 Mei).
Nuwe sendeling-kandidate, Elmar en Nadine Du Rand se werk om ondersteuning te werf vir hulle koms na Japan (DV Maart 2019).
Gys en Linda Olivier se lewe en werk by SEIWA Christenskool in Kochi.
Die Japannese het ’n fassinerende verhouding met die dood. In die lente stroom ‘n magdom Japannese om na die ragfyn pienk kersiebloeisels (genaamd Sakura) te gaan kyk. Hulle bring hul obento’s (pragtige versierde rysballetjies, vis en groente), en speel, gesels en staar na hierdie weerlose bloeisels wat ’n skrale drie, miskien vier dae lank blom. Dit is juis die verganklikheid van die Sakurabloeisels wat die waarde van dié ervaring verdiep.
Al die seisoene, wat kom en gaan, word op unieke maniere in hierdie misterieuse kultuur gevier. In die somer is daar in elke stad en dorp ’n somerfees met vuurwerke en tradisionele yukata’s (somerklere). Busse vol mense gaan kyk na die pragtige herfskleure van Esdoring, Ginkgo en talle ander inheemse bome. Daar is groot feesvieringe, om die winter se doodsheid, wat saam met die nuwe jaar val, te vier. Want ’n nuwe begin is om die draai. Die seisoene se dood én herlewing is diep deel van die Japanese psige en ervaringswêreld.
Aan die ander kant is daar hoogs gesofistikeerde geboue, sonder ‘n vierde vloer. Die rede hiervoor is dat die getal vier (shi) heeltemal te veel klink soos shinu, wat dood beteken. Terwyl die Japanese die verganglikheid van die lewe in die natuur vier, en groot waarde heg aan die natuur se wentelbestaan, blyk dit tog of hulle ’n bygelowige verhouding met die dood self het.
Vanuit ’n Westerse perspektief mag dit as vreemd beskou word, maar dis tog interessant hoe ons in hierdie eeu van goeie gesondheidsorg, langer lewens en ongelooflike menslike prestasies, ons Westerse self ook bluf met ons eie, klaarblyklike onsterflikheid. Soos in die Griekse mitologie waar helde se trots saam met vele oorwinnigs gegroei het, ignoreer ons ons eie verganglikheid en menslikheid. Ons vlieg hoog op ons eie Pegasus, en is werklikwaar verbaas as ons vlerke brand.
Die dood bly ons vyand. Dit is pynlik. Dit skeur lewens, families en vriendskappe onnatuurlik uitmekaar en los ons soms met ’n wanhopige gevoel van vlietentheid en verlies. Tog moedig die Bybel ons aan om die dood reguit in die oë te kyk. Dat ons ons eie sterflikheid moet raaksien.“Hy weet waarvan ons gemaak is, Hy hou dit in gedagte dat ons stof is. Die mens, sy lewensduur is soos dié van gras…” (Psalm 103). As ons ons kinders en jongmense kan leer om van kleins af met moed en oortuiging te lewe, met die dood voor oë, maar deur die hoopvolle oë van ons oorwinning deur Christus, sal dit hulle nie met vreugde en vrede, en bowenal wysheid vul nie? “Leer ons ons dae so gebruik dat ons wysheid bekom.” (Psalm 90)
Die paradoks van Jesus, wat in sy grootste weerloosheid sy krag bewys het, en vir ons die ewige losgekoop het al verdien ons dit nie, bly die rots waarop ons ons lewens moet bou. As ons ons eie dood, en dus ook Jesus s’n ignoreer, verloor ons die vrede, rus en vreugde wat ons in Jesus kan vind te midde van ons omstandighede.
Net soos met die kersiebloeisels in Japan is dit in ons weerloosheid; in ons verganklikheid, waar ons ware krag skuil.
“En wanneer hierdie verganklike liggaam met die onverganklike beklee is, en hierdie sterflike liggaam met die onsterflike, dan sal die woord wat geskrywe staan, vervul word:‘Die dood is vernietig, die oorwinning is behaal. Dood, waar is jou oorwinning? Dood, waar is jou angel?’” (1 Korintiërs 15)
Ons het te hore gekom van die ernstige droogte se skade, via korrespondensie van die NG Kerk in SA se Algemene Sekretaris, Dr. Gustav Claassen. Ons, as lidmate van RCJ Kumamoto gemeente, het met hartseer kennis geneem van dié korrespondensie.** Dit het ons herinner aan die tyd toe ons twee jaar gelede swaar getref is, deur die Kumamoto aardbewing, en julle kosbare gemeentes aan ons liefdesdiens bewys het (via Missie Japan).
Kerke in Japan is geneig om na binne gerig te dink en leef – miskien is dit omdat Japan ‘n eiland is (met só ‘n mentaliteit). Ons – as Japannese kerke – vergeet al te maklik dat ons deel is van die wyer wêreldkerk se bestaan. Hier in Kumamoto is ons verder ook maar net ‘n klein gemeenskappie as deel van die Westelike uithoek van Japan. Twee jaar gelede, terwyl ons regtig swaar gekry het, het die ondersteuning vanuit Suid-Afrika ons geleer van die reikwydte van die kerk van die Here, regoor die wêreld. Julle het ons gemeente diep (siels)bemoedig deurdat julle ons pyn – soos die pyn van ‘n doring in jou kleintoontjie gaan sit – julle eie gemaak het.
Verder, toe ons gemeente sonder ‘n leraar was, het Tobie en Annalie De Wet (voormalige Missie Japan sendelinge) vele kere by ons gemeente kom preek. Ons is nou weer herinner aan daardie tyd toe die gemeenskap (in die Here) met die De Wets ons kragtig vertroos het.
Ons is tans steeds besig om die diakonale werk (op klein skaal) voort te sit, wat begin is sedert die aardbewing, danksy die ondersteuning van gemeentes in Suid-Afrika. Daar kom elke Saterdag en Sondag middag ongeveer 10 kinders uit ons buurt speel by ons gemeente. Vanuit dié interaksies is daar ‘n hele paar kinders wat nou direk by Sondagskool betrokke geraak het, en ook baie wat bv. aan Kersfees en ander geleenthede deelneem. Ons hou biddend vol om ywerig die liefde van die Here met hulle te deel. Verder gaan die breiklasse (wat ná die aardbewing begin is om gemeenskap te bou) oor steeds weekliks voort. Deur hierdie werk het die Here ook (huidiglik) mense by ons gemeente gevoeg wat soekend is in die geloof. Dit is ook ‘n uitvloeisel van julle betrokkenheid by ons ná die aardbewing. Ons loof die Here as ons dink aan die werk wat Hy aan die doen is.
Nou wil ons graag ietsie vir julle bydra vanuit RCJ Kumamoto se dankoffers. Daar is ‘n Japannese idioom wat lui: “Gooi water op ‘n warm klip” – wat beteken dat dit van min waarde is om ‘n druppel water op ‘n vuurwarm klip te gooi; met ander woorde: die poging is tevergeefs. Ons bydraetjie is regtig net ‘n “druppel in die emmer”. Dis bloot ‘n “Gooi water op ‘n warm klip”-dankoffer! Maar, ons bid dat die Here dit ryklik kan gebruik en vermenigvuldig. Ons bid ook dat die reën (veral in die droogste gebiede) sal val, en dat die lewe sal stabiliseer.
栄光が主にありますように
Alle eer aan die Here.
2018年4月3日
熊本教会 牧師 西堀 元
3 April 2018.
Ds. Hajime Nishibori
Leraar: RCJ Kumamoto
**Ek (Stéphan) het die brief van dr. Gustav Classen (wat in Maart gestuur is na alle NG gemeentes en wyer) vertaal, en aagestuur vir alle gemeentes in die Reformed Church in Japan, met die versoek dat hulle sal saam bid vir die situasie.
or visit: https://mailchi.mp/64f793a6e697/mission-japan-newsflash-april-30-2018?e=264846cb77
“Ons het lanklaas gesels, wil jy nie iets saam gaan eet nie?”, vra my Japannese kollega my nou die dag ná ‘n vergadering. Ons gesprek sentreer aanvanklik rondom die eerste dae toe ons mekaar leer ken het, meer as agt jaar gelede. Hy kon destyds baie diep identifiseer met my totale onvermoë om Japannees te praat, want hy het dit self ondervind terwyl hy lank gelede vir sewe jaar in Frankryk gewoon het. Ek het geweet van sy tyd daar, maar nooit die dieper verhaal gehoor nie. En toe vertel hy (en ek som dit hieronder op):
Ek het in ‘n huis groot geword waar my ouers pal baklei en gestry het. My pa was baie afwesig en ek het nooit regtig tuis gevoel nie, wou nie by die huis wees nie. Daarom het ek allerhande verkeerde goed begin aanvang. Onder andere die leier van ‘n motorfiets bende geword. Ek was ‘n aktiewe ateïs, en in my vroeë twintigs is ek Parys toe, eintlik om weg te vlug. Ek kon goed teken/skilder, dit was al. Verder was ek nie regtig goed met studies nie. Maar my lewe het al hoe meer begin uitrafel… Ek het dwelms begin verkoop, en rondgeslaap. Op ‘n stadium het ek tegelyk met vier vrouens verhoudinge aangeknoop. Een van hulle het swanger geword (sy het later my vrou geword). Ek het haar verwerp en haar aangesê om ‘n aborsie te kry. Ek wou niks met die kind te doen hê nie. In daai tyd het ‘n kunstenaar vriend van my (wat ‘n Christen was), my kerk toe genooi. Ek wou niks daarvan weet nie, en wou net so ver as moontlik van die kerk af wegbly. My vriend het gesê dis ‘okay’, ek kan maar net kom vir die kos, want dis verniet. My meisie was meer opreg in haar begeerte om te gaan, al het sy voorheen nog nooit met die kerk te doen gehad nie. Haar toekoms was ook op die spel, as gevolg van die swangerskap en die hangende aborsie. Om een of ander rede het ons wél bly kerk toe gaan ná die eerste keer … en ek kon begin gesels met mense oor allerhande worstelinge en vrae in my gemoed. Deur ‘n hele paar ontmoetings met verskillende mense, het die Here my hart begin verander. Uiteindelik het ek my lewe aan hom oorgegee, en kon ek ook vir my meisie vra om nie die baba te aborteer nie. My lewe het handomkeer verander. Ons (enigste) dogter is gebore en ons is getroud. Parys sal altyd die plek wees waar ek die mees radikale ommekeer en oorgawe van my lewe gemaak het!
Dit was die kort weergawe van my kollega se bekeringsverhaal.Intussen is hy al meer as 20 jaar lank ‘n toegewyde leraar en gerespekteerde leier in die RCJ. Voorsitter van dié kerk se grootste ring van 36 gemeentes. Maar sy voete is vas op die grond. En sy hart klop sterk vir gebrokenes en randfigure. Want hy wéét hoe diép die Here hom uit die put van sinloosheid getrek het.
Toe hy ‘n paar jaar gelede by ‘n nuwe gemeente as leraar begin werk het, verwelkom ‘n paar gemeenteleiers hom by die pastorie met sy aankoms. Hulle vra plegtig om verskoning omdat daar rondom die pastorie – in die tyd toe dit leeg gestaan het vóór sy koms – allerhande randfigure begin uithang het. Jongmense wat leeglê, raas en rook ens. Nietemin kon hy nie anders as om soos volg (die kerkleiers) te antwoord nie, “Maar behoort húlle dan nie juís die fokus van ons gemeente se bediening te wees nie? Gee my 10 minute saam met hulle, en volgende Sondag sit hulle almal in die kerk”.
Die ouderlinge het net verdwaas na mekaar gekyk, want hulle het nog geen idee gehad waar dié dominee vandaan kom nie!
Die leraar wie se storie ek geheel het – met sy toestemming – lei vandag ‘n unieke, kreatiewe bedieningsnetwerk (genaamd IBUKI) wat onder andere kuns, in en deur die kerk (én interkerklik), bevorder. Hy maak ‘n waardevolle bydrae op ‘n manier wat niemand anders ooit sou kon doen nie. Hy is inderdaad besig om ‘n gróót en betekenisvolle verskil te maak – as kunstige bediener van die evangelie.
En om te dink: hy was amper ‘verlore’, vasgevang in die put van sinloosheid. As dit nie was vir God se opsoekende, onbeskryflik groot genade nie!Genade wat ‘n nuwe seisoen met nuwe lewe kan laat aanbreek. Dieper en meer ingrypend as enige ander invloed in ons lewens …
Baie dankie vir jou ondersteuning vir en meelewing met ons werk en lewe in Japan.
Stéphan, Carina, Annlie, Cornelius, Lodewyk en Stephan
GEBEDSVERSOEKE
Dank die Here saam met ons vir
‘n Geseënde eerste kwartaal wat middel Maart hier eindig.
Baie sinvolle ontmoetings met allerlei gaste wat kom oorbly het.
Goeie preek-geleenthede in Marugame en Osaka, met diep gesprekke ná eredienste.
Agt nuwe studente wat by KRTS kom studeer vanaf April.
Vra vir die Here se sorg & genade vir
Carina se gesondheid, haar tuisskoling dagtake, Engelse klasse met studente en gasvryheids-bediening.
Stéphan se klasgee, en navorsing vir nuwe kurrikulum se opbou.
Sy besoek aan Suid-Korea saam met KRTS studente, 20-23 Mrt.
Sy aanbieding by ‘n landswye kamp vir universiteit-studente, 15 Maart.
Missie Japan bestuur se gesprekke met nuwe sendeling kandidate, 19-20 Maart.
Gegroet uit ‘n ysige Kobe, deesdae gereeld getooi in spierwit sneeu. Die werk-jaar is (by ons) al sedert 5 Januarie volstoom aan die gang, en ons is dankbaar vir goeie gesondheid en ‘n sinvolle ritme, dag-vir-dag. Ek deel graag nuus oor dinge wat vanjaar voorlê, en iets van die afgelope tyd. Opwindende nuwe projek vir 2018 Al ooit gewonder hoe jy julle gemeente se betrokkenheid in Japan kan verdiep? KIX (Kinders in Christus) het, in vennootskap met Missie Japan, ‘n opwindende nuwe projek om jou uit die blokke te loods! Dit sluit in: ‘n volledige projekles (in PDF en Powerpoint-formaat) met kreatiewe idees vir die hele jaar; video’s, musieksnitte en veel meer. Ons is regtig opgewonde die nuwe geleentheid om kinders se harte te laat vlamvat vir God se Koninkryk in Japan. Laai alle materiaal af deur hier te kliek. Pauline Matthee (KIX Voorsitter) en Elrika Esterhuizen (medewerker) verdien groot krediet vir die materiaal, waarvoor ons baie dankbaar is.
Nuwe sendeling aansoeke Vandag (31 Jan.) is die sluitingsdatum vir aansoekers wat as sendelinge na Japan wil kom via Missie Japan. Bid asb. saam met ons, dat die bestuurspan wat die aansoeke moet hanteer, die nodige wysheid sal ontvang. En verál dat die keuringsproses van geskikte kandidate onder leiding van die Heilige Gees, goed sal verloop.
Gesellige en vol tyd agter die rug Ons het die voorreg gehad om sedert middel Desember baie gaste, uit verskillende oorde, aan huis te ontvang. Gasvryheid en diep gemeenskap is (letterlik) van huis uit, deel van ons roeping hier in Kobe. Ons is dankbaar vir vele verrykende interaksies, veral ook vir ons kinders. Die foto’s hieronder vertel iets dáárvan en meer.
Gebedsversoeke en ons program vir Februarie volg heel onder Bid asb. ook saam met en vir ons. Ons bid spesifiek saam vir die voortgaande droogte krisis in talle streke van Suid-Afrika, en vertrou vir tydige uitkoms.
Baie dankie vir jou belangstelling en ondersteuning. Ons is dankbaar om vanjaar weer saam te kan aanpak!
Vrede en vreugde, in Christus. Stéphan, Carina, Annlie, Cornelius, Lodewyk en Stephan (jnr.)
Gebedsversoeke
Dank die Here saam met ons vir:
Goeie gesondheid, krag en visie om daagliks met vreugde aan te pak.
Baie sinvolle en geseënde ontmoetings die afgelope ses weke.
Genoeg geleenthede om te kan dien waar ons geroep is.
‘n Sterk netwerk van ondersteuners wat ons dra.
Die nuwe projek via KIX om ‘n jonger generasie te help fokus op Japan.
Vra in afhanklikheid van die Here vir Sy sorg in:
Die proses vir die werf van nuwe sendelinge na Japan, spesifiek in samewerking met die RCJ se ring van Shikoku.
Stéphan se werk by die Kobe kweekskool (klasgee, preek by kapeldienste en bidure) asook kerklike betrokkenheid. My program sluit o.a. in:
Ontvangs en leiding van ‘n kollega uit Australië (Sydney Anglikaanse kerk) wat as gasdosent hier meewerk (30 Jan – 2 Febr).
Ontvangs van en skakeling met ‘n Amerikaanse sendeling-kollega (van die CRCNA), wat ons jaarlikse dag van gebed kom lei (9 Febr).
Preek geleenthede by RCJ Marugame (11 Febr) en RCJ Sakai Mikuni (25 Febr) gemeentes.
Vergadering met Shikoku ring se sending samewerking-kommittee (12 Febr).
Carina se verantwoordelikhede rondom ons kinders se tuisskoling, gasvryheids-bediening, Engelse klasse vir enkele KRTS studente ens.
Gys en Linda Olivier, en hulle kinders Linie en Johan, vir hulle daaglikse werk by Seiwa meisiesskool in Kochi.
Missie Japan Blog deel vars insigte oor die uitdagings en vreugdes van Christen wees in Japan. God se Lig skyn hiér op unieke maniere.
Ons bedieningsfokus is tans gerig op die Kobe Gereformeerde Teologiese Kweekskool, asook Shikoku-eiland.
Hierdie blog help medewerkers om saam met ons betrokke te raak by die uitleef van Christelike geloof, hoop en liefde.
Oor die skrywer
Stéphan van der Watt (dr.)
is sendeling-predikant van die Reformed Church in Japan. Carina, sy vrou, en hulle vier kinders Annlie, Cornelius, Lodewyk en Stephan, deel in die bediening. Lees meer oor hulle en ander sendelinge van Missie Japan, deur hier te kliek.
Oor Missie Japan
Missie Japan is
• ‘n gesamentlike getuienisaksie van die NG Kerk familie, in noue vennootskap met die Reformed Church in Japan.
• ‘n vrywillige geloofsaksie wat ondersteun word deur individue, groepe, gemeentes en wyer kerkverbande regoor die wêreld.
